Hoi, ik ben Els! (for an English version go here)

In het ‘normale’ dagelijkse leven ben ik postdoc in celbiologie aan het Max Planck Instituut in Frankfurt am Main (Duitsland), waar ik onderzoek doe naar kernporiën en hoe deze belangrijk zijn in ziektes en tijdens veroudering. In mijn leven naast de wetenschap hou ik van fotograferen, reizen, nieuwe plekken ontdekken, schrijven en de natuur in gaan. Ik hou van het fotograferen van vogels en andere dieren en om mijn kennis hierover te delen met anderen!

Ik ben mijn blog begonnen toen ik voor het eerst een lange reis alleen buiten Europa maakte in 2013. Ik heb toen de TransMongolië Express gedaan, één van mijn grote dromen om ooit eens te doen, en ik ben daarna drie weken in Japan geweest en in Indonesië, op Bali. Het was een onvergetelijke reis. Mijn blog was een manier om iedereen thuis mijn reis te laten meebeleven, in woord én beeld. Iedereen die ooit alleen een verre reis heeft gemaakt, zal het vast herkennen: sindsdien heb ik een reisvirus te pakken. Reizen heeft me beïnvloed op een manier die ik niet verwacht had. Die eerste reis was voor mij een uitdaging om buiten mijn comfortzone stappen, maar ik heb in dezelfde reis ook ontdekt dat de wereld aan je voeten ligt als je dat wilt. Ik voel me vrijer, ik heb vaker een innerlijke onrust, en dan kan ik aan niks anders denken aan reizen. Ik wil me dan een reizend mens voelen: vrij, zonder vaste plaats, ongebonden, nieuwe mensen, nieuwe culturen, nieuwe invloeden ervaren. Dan wil ik mezelf vernieuwen, opnieuw vinden, en heruitvinden. Want dat doet reizen ook met je, je gaat buiten je gebaande paden om een nieuw stukje van jezelf te ontdekken.

Ondertussen schrijf ik mijn blog als een dagboek voor mezelf, maar ik probeer mijn blog ook steeds meer te gebruiken om stukjes voor groter publiek te schrijven. Mijn blog heeft daarom al een aantal keer een nieuw jasje gehad. Ik probeer nieuwe dingen uit qua schrijven, foto’s maken, en een beetje filmen (ideeën genoeg, nu nog filmen 😉 ). In mijn blog vind je mijn belevenissen, mijn observaties van mijn omgeving en mensen om me heen, hoe ik me verbaas me over ons als mensen, onze gedragingen, en de gekke dingen die je overal ter wereld kunt vinden. Ik hou van ruige landschappen en hoe mensen leven met de grillen van de natuur, teruggeworpen naar de basis. Ik heb sindsdien fotograferen ook weer actiever opgepakt, want fotografie was naar de achtergrond geraakt toen ik begon met mijn studie biologie. En dat terwijl ik toch echt in 2006 ben afgestudeerd aan de kunstacademie met landschapsfotografie en een aantal jaar als docent en freelance portret- en bruidsfotograaf had gewerkt. Ik merk dat fotografie me op reis ook een andere blik op de wereld geeft: ik ben op een plek, maar ik kijk ook door mijn lens als een observator, net als in de verhalen die ik schrijf. In mijn foto’s zie je vooral landschappen, maar ook kleine, alledaagse gebeurtenissen en onbewaakte ogenblikken.

Ondertussen ben ik op dit moment ook nog gewoon een verantwoord, belasting-betalende burger in de maatschappij met mijn 39 jaar en werkend als postdoc in het Max Planck Instituut in Frankfurt am Main. Misschien nog wat meer over mij? Het liefst solo reiziger, meertalig (Nederlands, Engels, Duits, klein beetje Spaans, ik probeer een beetje Russisch te leren, vloeken kan ik in het Grieks, en laat ik m’n roots niet vergeten: wat Gronings), ik hou van boeken lezen, en van landkaarten, ik ben een beetje een nerd (dat kan in mijn beroep ook bijna niet anders), ik heb een random muzieksmaak, ben vegetariër, feministe, hardwerkend, ik vind pindakaas en hagelslag een goede combo, ben 181 centimeter lang, en ben zonder reizen geen compleet mens, dus ik heb me voorgenomen om de komende jaren vaak te reizen. Met mijn blog wil ik jullie deel laten uitmaken van mijn reizen.

Veel plezier!