Ik moet zeggen dat ik niet veel (lees: bijna niets) van Irkutsk heb gezien. De eerste keer dat ik er door heen reed met de tram sprak het me al niet aan en die eerste indruk is blijven hangen. Toen ik gister terug kwam van Olkhon stond het me gewoon een beetje tegen om nog een dag hier te zijn. Het is stoffig en vies, overal is verkeer en de stad zelf ziet er gewoon verlept en onverzorgd uit. De bomen in het parkje zijn kale naaldbomen, zwart uitgeslagen van de uitlaatgassen.

Toen ik vanmorgen wakker werd en het buiten ook nog regende, besloot ik om eerst in het hostel te blijven om wat foto’s te uploaden. Helaas is de computer in het hostel een oudje en de internetverbinding is ook niet denderend. Dus dat plan moest ik na een paar uur helaas opgeven. Ik heb alleen de foto’s van de kleine camera kunnen uploaden naar m’n Google drive, de rest niet. Het zijn er ook bijna 750 van 5 dagen (oeps..) en de foto’s van Olkhon zullen daarom ook nog even op zich laten wachten, ondanks ik ze hier héél graag had willen posten. Ik wilde ze ook uploaden zodat ik m’n geheugenkaart weer leeg zou kunnen maken voor Mongolië, maar dat ging dus ook niet door. Daarom ben ik maar even de stad in gegaan om een nieuw geheugenkaartje te halen. In gebrekkig Engels en met m’n Russisch woordenboekje in de hand is het gelukt om een nieuwe te kopen, en ook nog van goede kwaliteit verzekerde de verkoper me 🙂

Nu kan ik er eerst even weer tegen qua foto’s maken. Maar wat betreft Irkutsk, ik heb er dus weinig van gezien en eigenlijk vind ik het niet zo erg. Het compenseert ook weer de hoeveelheid foto’s die ik op Olkhon heb gemaakt,want in Irkutsk heb ik er maar een paar gemaakt 😉 Ik ben in de winkelstraat geweest en in het restaurant Snezhinka, wat heel erg goed was, ik denk dat het de beste pasta quatro formaggi was die ik ooit heb gegeten (en dat in Irkutsk!). Ik ben terug gegaan naar het hostel, waar alweer een nieuwe lading mensen was aangekomen. Het hostel is echt een doorreishostel. Mensen komen aan met de trein en blijven één nachtje om dan naar Listvyanka of Olkhon te gaan of zelfs direct vanuit het hostel met een tour te vertrekken, of mensen komen vanaf het Baikalmeer en slapen hier één nachtje omdat hun trein ’s ochtends vertrekt. In de twee dagen dat ik hier ben zijn de bedden ook al minstens twee keer van eigenaar gewisseld.

Eenmaal in het hostel heb ik nog fijn even met m’n mams en met Ruben geskyped voordat ik vertrek naar Mongolië. Ruben en ik hebben het gehad over onze rondreis door Japan en dat we een treinkaart voor 21 dagen gaan kopen zodat we vrij kunnen reizen in heel Japan, ik heb er echt zin in! Maar eerst nog Mongolië 🙂 Aan de ene kant heb ik superveel zin om naar Mongolië te gaan, maar aan de andere kant vind ik het ook heel spannend, want ik heb nog geen idee hoe de negen dagen dat ik daar ben eruit gaan zien. Ik word gelukkig van het station gehaald ’s ochtends door het hostel, dat is in elk geval iets. En ik weet dat ik een tour ga doen, maar wat en hoe weet ik nog niet. Bovendien weet ik ook niet of, en hoe goed, ik bereikbaar ben qua telefoon en dus ook niet of ik wel contact kan hebben met Ruben. Ik hoop dat de komende twee weken heel snel gaan. Ten eerste omdat hopelijk de rondreis heel leuk is, maar ten tweede ook omdat ik dan bijna naar Japan ga! Ik verheug me er al op om in Tokio aan te komen en weer bij Ruben te zijn.

Ik pak m’n tas in, zet m’n wekker op 4uur, omdat m’n taxi me om 4.20 komt ophalen, en ga lekker slapen. Rusland laat ik morgen achter me, het was tof!