De eerste rit, voor mij, in Noorwegen gaat van Bergen via de slingerweg langs de Hardangerfjord, richting Eidfjord. We hadden al besloten om niet de driedaagse hike over de Hardangervidda te maken.. Want: een ongetrainde hiker met volle bepakking een steile berg opslepen en slapen in de sneeuw in een te koude slaapzak. Klinkt leuk he? Nee, dat hebben we dus maar niet gedaan.

Het originele plan was om vanuit Eidfjord een driedaagse hike te starten over de Hardangervidda naar Kinsarvik. Op dag één vanaf Eidfjord omhoog de Hardangervidda op, dan in één dag de vlakte oversteken, en de derde dag weer omlaag. De eerste dag zouden we dan 1300 meter omhoog in ‘slechts’ 8 kilometer volgens Mich. Als je een vogel bent ja, maar aangezien wij als mensen gewoon over de weg moeten, was dat toch ietsje langer.

De tweede dag zou bijna 25 kilometer de vlakte over zijn. Bij een route die ik vóór de reis op een website vond, werd alleen voor het oversteken en aankomst in Kinsarvik al minstens een driedaagse hike aangeraden. Daarnaast lag er op de hoogvlakte overal sneeuw, en voor die kou hadden we de spullen niet. Dus, die driedaagse hike werd omgezet naar een plan om gewoon lekker een aantal dagen te wandelen en te klimmen. Om vervolgens ’s avonds weer terug te keren naar de camping.

Vandaag rijden we voorbij Eidfjord de Hardangervidda op. Het eerste gedeelte omhoog rijden we tussen de bergen en we maken een stop bij de Vøringsfossen, één van de hoogste watervallen van Europa. De waterval is inderdaad prachtig én hoog, ik krijg hem bijna niet in één foto. Er is een pad met uitzichtpunten vanaf waar we de waterval van alle kanten kunnen bekijken. Na de de Vøringsfossen gaan we door, steeds verder omhoog. De bergen worden heuvels en de hoogvlakte ontstaat naarmate we verder rijden. Er liggen meren tussen de heuvels en er staat een behoorlijke wind.

We lopen de vlakte op waar we tussen de korstmossen en stukken sneeuw van het uitzicht genieten. De lichtgroen gekleurde vlakte strekt zich rondom ons uit zo ver we kunnen kijken, wat een schitterend gezicht. Als we terug rijden, maken we nog een stop om met de drone wat beelden vanaf boven over de vlakte te schieten. Hoewel ik vind dat de beelden, ook mijn foto’s, niet kunnen vangen hoe mooi en uitgestrekt het is. Terug in Eidfjord vinden we een camping, zetten ons tentje op en plannen onze trip van morgen.

We gaan toch nog een gedeelte van ons originele plan doen: omhoog naar de Hardangervidda via de Valursdalen. Maar we gaan wel het eerste gedeelte vanaf Øvre Eidfjord met de auto en daarna pas de wandeling omhoog 🙂