Dé attractie van Noorwegen: de Preikestolen. De iconische rots die 600 meter boven het water uitsteekt en het uitkijkpunt vormt over de Lysefjord. We zijn er op een maandag en het is nogal bewolkt, dus met de toeristendrukte valt het vandaag gelukkig nog mee. De buschauffeur die ons naar het begin van de route brengt, vertelt ons dat er gisteren ongeveer 8000 mensen waren, maar vandaag ‘slechts’ 2000. De klim staat aangegeven als een medium zware, blauwe, route van ongeveer 2 uurtjes naar de top. Als we beginnen aan onze klim naar boven, zo rond de middag, komen ons al veel mensen vanaf de top tegemoet die de wandeling in de ochtend hebben gemaakt. We merken snel dat het, vergeleken met de andere beklimmingen die we tot nu hebben gedaan, een prima aangelegde route is. Er is één behoorlijk steil gedeelte in het midden, maar verder is het goed te doen. Af en toe komt het zonnetje er door en we genieten van de uitzichten die we onderweg tegen komen, hoewel Mich het tempo er al wel weer goed in heeft. Ik laat hem maar wat klimmen, hij wacht af en toe wel als ie omkijkt en me niet meer ziet.

Eenmaal boven zien we al vanaf een afstand de Preikestolen in de fjord uitsteken, met z’n steile hoge wand. Bovenop balanceren mensen op één been op het randje, voor een foto, ondanks dat er toch echt een stevige wind staat. Ik durf er bijna niet naar te kijken, bang dat er zo iemand van de rand afwaait de diepte in. Hoe mooi de uitzichten, en hoe iconisch de Preikestolen ook mag zijn, we blijven zelf een beetje van het randje vandaan, 600 meter is toch best hoog. We ritsen onze truien voor de zoveelste keer nog maar eens goed dicht en maken schitterende foto’s. Het uitzicht over de fjord is waanzinnig en met wat bewolking lijkt het ook nog mooi. We klimmen nog een klein stukje verder omhoog, zodat we de Preikestolen van bovenaf kunnen bekijken. De wolken breken op een gegeven moment zelfs een beetje open en het zonnetje komt er door, maar de wind blijft aantrekken. Zodra het ons echt te koud wordt, gaan we terug. In het meertje vlakbij het uitkijkpunt zijn mensen aan het zwemmen, had ik nu maar m’n bikini meegenomen!

De afdaling gaat makkelijk en ik kan Mich soms zelfs bijhouden 🙂 Drie dagen bergen op en af werpt blijkbaar toch z’n vruchten af. Als we bijna beneden zijn, begint het ineens te regenen, we hebben vandaag toch ook weer ontzettend geluk gehad met het weer. Vermoeid komen we op de camping terug en we eten een hamburger met een biertje, terwijl onze hoofden langzaam rood beginnen te gloeien. Wat het kost, dat vergeten we maar weer snel, want dit hebben we wel verdiend. Morgen rijden we echt naar het zuiden, naar de Noorse kust, met de voetjes in het zand in plaats van in de loopschoenen, dat klinkt nu toch ook wel heerlijk.