Bij het ontbijt heb ik Olga bedankt voor de twee nachten dat ik bij haar mocht overnachten (ik had een koelkastmagneetje gekocht op Schiphol waar ze blij mee was want haar hele koelkast hing al vol met magneetjes). Ik heb mn tas ingepakt en samen met Olga de metro genomen. Op station Novokuznetskaya moest zij de oranje lijn naar het zuiden nemen en ik naar het noorden, we omhelsden elkaar nog even ter afscheid en ze verdween weer in de Moskouse mensenmasssa.

Ik ging op weg naar station Alekseevskaya om mijn treinticket van Irkutsk naar Ulaanbaatar op te halen bij het reisbureau waar ik het geboekt had. Dit was namelijk het enige treinticket dat ik niet via de Russische spoorwegen online kon boeken, dus had ik dat via een reisorganisatie gedaan die in Londen en Moskou zit en speciaal TransSiberië en TransMongolië tickets verkoopt. Ik kon het eerst natuurlijk weer niet vinden (op de kaart stond een grote weg aangegeven, maar dat was in werkelijkheid niet zo’n grote..) en ik vroeg even iemand. Maar hoe de beste man ook z’n best deed (‘vzod, vzod!’), ik begreep er weinig van. Ik heb braaf geknikt en ben op zoek gegaan naar iemand anders. Toen kwam er een meid aanlopen van ongeveer mijn leeftijd en ze sprak heel goed Engels. Ze was op weg naar haar werk, maar ze nam alle tijd om me te helpen, van zoeken op haar mobiel en voorbijgangers in het Russisch vragen, tot met me mee lopen naar de voordeur van het gebouw waar ik moest zijn. Ik weet natuurlijk niet hoe ze heet, maar ze was één van de aardigste mensen die ik tot nu toe ben tegengekomen. Nadat ik m’n ticket had bemachtigd ben ik met de metro naar het hostel gegaan (Comrade hostel) en heb ik daar ingecheckt.

Ik ben van het hostel naar het Kremlin gelopen, ik zat nu zo centraal dat dat kan. Ik liep vanaf het Rode Plein aan de buitenkant van het Kremlin langs waar het monument voor de tweede wereld oorlog is, de eeuwig brandende vlam. Bij de vlam staan altijd twee soldaten en toen ik verder liep kwam ik langs monumenten voor elke stad, waar grote bloemstukken bij liggen. Verderop was de ingang van het Kremlin en ik ging een kaartje kopen in één van de hokjes die in het park ervoor stonden. Er stonden meer mensen te wachten en ik maakte een praatje met een man uit Brazilië. Toen was ik aan de beurt bij een chagrijnig oud mens met halve tanden en ik zei dat ik een studenten kaartje wilde. Zodra ik haar mijn collegekaart gaf, onderwierp ze die aan een grondige inspectie en (natuurlijk) wilde ze me niet binnen laten voor het studententarief want m’n kaart is een week verlopen. Ik probeerde nog uit te leggen dat ik wél student ben, maar dat ik aan het reizen was, maar natuurlijk kon ze geen Engels en was ze sowieso al chagrijnig. Dus 250 roebels meer betaald voor het normale tarief, vooruit dan maar..

Via een soort grote schans kwam ik door de Trinity poort naar binnen. De hoge rode muur die om het Kremlin staat was toch wel indrukwekkend en bij de poort stonden ook weer twee mannen met geweren. Ik liep door en aan de linkerkant was het Arsenaal, het was niet te missen, want voor het gebouw stonden allemaal kanonnen. Aan de andere kant stond een groot modern kubusvormig gebouw, niet echt een gebouw dat ik hier verwachtte. Dit zal wel een functioneel gebouw zijn in plaats van voor de mooi. Ik liep door en ik liep blijkbaar op de weg in plaats van op de stoep. In mijn ogen was het gewoon allemaal wandelgebied, maar er stond een agent met een soort knuppeltje waar hij wat mee liep te zwaaien, totdat hij ineens ’tssj, tssj’ naar me deed. Toen begreep ik dat hij met het knuppeltje aangaf dat hij wilde dat ik op de stoep ging lopen, ik voelde me bijna een hond die even terecht gewezen werd. De agenten/bewakers hier liepen ook met chagrijnige hoofden rond. Het leek wel of niemand hier z’n baan echt leuk vond.

Maar ik had het wel leuk 🙂 ik ging op de stoep lopen (ongeveer..) en bekeek de kathedralen. Ik kwam door een poortje op het plein waar ze allemaal aan stonden. Links stond Ivan de Grote kerk met de hoge kloktoren, rechtdoor de kerk van de aartsengel, schuin rechts voor me de annunciation kathedraal en aan m’n rechterhand de assumption kathedraal. De kathedraal aan de rechterkant leek dicht en de Ivan de Grote was ook dicht. Ik voelde me nu al opgelicht met het volle tarief.. De zon kwam door en het plein zag er ineens prachtig uit. Ik heb foto’s van het plein en de kathedralen in de zon gemaakt en ben doorgelopen naar de kathedraal van de aartsengel, echt heel mooi, maar je mocht nergens foto’s maken. Overal in deze kerk stonden metalen kisten wat graven van tsaren waren. Ik liep er een beetje tussendoor om alles te bekijken en ineens wordt ik aangesproken door Turkse jongen Omar die ook bij mij in het hostel in St. Petersburg zat. Hij was ook sinds zaterdag in Moskou en zat toevallig ook in hetzelfde hostel waar ik vandaag had ingecheckt. Hij was zo enthousiast en wilde graag samen verder kijken. Ik zat daar eigenlijk niet zo op te wachten, maar ik wilde hem ook niet voor het hoofd stoten. Dus we gingen samen naar de assumption kathedraal (die toch open was maar de ingang was aan de achterkant). Omar kletste honderduit en ik wilde eigenlijk even rustig kijken. Ik deed ook alles op mn dooie gemakje om hem maar af te schudden (hij was een beetje adhd, dus ik dacht hij stuitert wel weg). Maar nee, alle kerken lang bleef ie bij me. De kerken waren echt heel mooi, helemaal beschilderd aan de binnenkant, zelfs de pilaren. We wandelden nog door het parkje, veel te kort naar mijn mening, als het aan mij had gelegen was ik daar een uurtje gaan zitten. We liepen bij de grote klok en de grote kanon langs. Totdat hij er genoeg van had en naar de uitgang wilde. Hij was via een andere ingang gekomen dan ik en ik zag m’n kans. Ik wilde eruit waar hij erin gekomen was en vice versa. Ik zei dat ik het erg jammer vond maar dat we dan elk maar een andere kant op moesten gaan, maar dat we elkaar in het hostel wel weer zouden zien. Hij had het denk ik wel een beetje door, want hij stemde redelijk snel in.

Ik heb toen de annunciation kathedraal nog een keertje alleen bekeken en geen nog een beetje rondgelopen en heb toen via de Borovitsky poort het Kremlin verlaten. Via deze uitgang kwam ik in het Alexander park waar nog allemaal mensen op bankjes zaten. Ik heb de metro gepakt naar Lubyanka/Kuznetsky Most om bij Jagannath te eten. Er was een winkel aan de voorkant en een restaurant, via een deur, aan de achterkant met vegetarische en veganistische gerechten. Achterin was een lopend buffet waar je kon nemen wat je wilde. Ik nam spinazie en gebakken aardappeltjes. De aardappeltjes waren veganistisch zei de jongen die het voor me opschepte, maar dat vond ik wel ok. Ik nam nog wat fruit, een sapje (wat vruchtensap met een soort sterke groene thee erdoor was) en een toetje: een koekje als bakje, met kersen erin met een hele grote toef slagroom 🙂 Al het eten was echt heerlijk! En ook nog goedkoop. Het beste restaurant van Moskou. Ik heb daar nog even rustig gezeten, de Lonely Planet lezen en beetje mensjes kijken en ben daarna terug gegaan naar het hostel. In de gemeenschappelijke ruimte ging ik m’n foto’s uploaden en Omar was er ook. Hij zei dat ik echt iets had gemist aan de megadumplings die hij had gegeten, maar dat betwijfelde ik 😉