Ook vandaag staat er weer een wandeling door Kathmandu op het programma. We gaan naar de Hindoeïstische Pashupatinath tempel en de grote Boudhanath stupa ten oosten van de stad. Vandaag zijn we met z’n vijven in plaats van met z’n drieën, Elliott en een vriend van hem hebben zich ook bij ons aangesloten. Het is om 11 uur al behoorlijk warm buiten en we lopen aan de kant van de weg waar wat meer schaduw van bomen is. Lopen door Kathmandu is, net als in andere steden, echt een goede manier om veel van de stad te zien. Na bijna een uur wandelen, komen we bij de Pashupatinath tempel. De entree voor het tempel complex is eigenlijk 10 euro, maar er staat uiteraard weer iemand klaar om ons een sluiproute te laten zien voor 1 euro per persoon. Vanaf de heuvels rondom het complex kunnen we met trappen naar beneden en komen aan de andere kant van de tempels uit.

 

 

De Pashupatinath tempel

De Pashupatinath tempel is één van de meest belangrijke tempels van het Hindoeïsme en ligt aan de heilige Bagmati rivier die uiteindelijk in de Ganges uitkomt. De tempel wordt gebruikt als pelgrimsoord door ouderen om naar toe te gaan om te sterven. Buiten de tempels worden crematies gehouden op verhogingen aan de oever van de rivier. De lichamen van de overleden personen worden eerst op draagbaren tot aan het water gebracht waar de voeten worden gewassen met het water van de heilige rivier waarna het lichaam vervolgens op de verhoging wordt geplaatst op grote boomstammen. De as van de overleden persoon wordt ook meegenomen door de Bagmati rivier. Bij de Pashupatinath tempel zien we meerdere overleden personen en bij één zijn heel veel bezoekers. We horen later dat het gaat om een jonge man van 32 die een motorongeluk heeft gehad. De verhoging waarop zijn crematie plaats gaat vinden wordt heel mooi aangekleed met oranje bloemen en er is een speciale ceremonieleider, of heilige, die de voeten wast, rituelen uitvoert, en het vuur onder het lichaam aansteekt. Even verderop worden meerdere crematies uitgevoerd in een gedeelte voor minder rijke mensen, de verhogingen zijn ook minder mooi versierd en de liggen dichterbij elkaar. Het bijwonen van iemand z’n crematie is toch wel erg bijzonder, en dan zeker bij zo’n indrukwekkend ritueel bij de Pashupatinath tempel. Zo’n klein kijkje in het leven van anderen, en in een totaal andere cultuur, en te zien hoe zij met de dood omgaan, is wel echt een speciale ervaring. Het bezoek aan de Pashupatinath tempel zal ik dan ook niet snel vergeten.

 

 

De Boudhanath stupa

Ik had zeker nog wel tijd kunnen zitten kijken bij de Pashupatinath tempel, maar de rest wordt onrustig en hongerig (de vriend van Elliott had ons ondertussen al verlaten) en dus lopen we met z’n vieren over het terrein van de tempels naar de uitgang om een restaurantje te zoeken voor iets te eten. Ook dit keer komen weer uit in een klein (vies) huisje langs een drukke weg, maar het eten is heerlijk en dat voor slechts iets meer dan een euro. We vervolgen onze weg richting de Boudhanath stupa, die zo’n 2,5 kilometer verderop is. We lopen langs de grote weg en de stad is echt een smerige bende. Als je er een beetje doorheen kijkt, zie je wel de kleurrijke mensen, het bouwen van nieuwe huizen, en de poging tot de aanleg van wat groen, maar toch doet het wel wat somber aan, zeker als de zon achter wat wolken verdwijnt. De Boudhanath stupa is één van de grootste boeddhistische stupas ter wereld en we vinden hem door een klein zijstraatje van de drukke weg. In mijn hoofd had ik helemaal een voorstelling gemaakt van de Boudhanath stupa: een enorme stupa in een mooie, groene, rustige omgeving.. maar niks is minder waar. De stupa staat maar één klein zijstraat verwijderd van de enorm drukke weg en midden in een woonwijk. De stupa is wel schitterend om te zien, het grote witte gevaarte dat overal bovenuit torent met honderden mensen die er, met de klok mee, omheen lopen. Meelopen in de stoet mensen die om de stupa lopen geeft toch wel een bijzonder gevoel, iedereen komt hier op een soort bedevaart. Door om de stupa te lopen zorg je ervoor dat je jezelf ‘oplaadt’ met ‘punya‘, een goede vertaling van punya is er eigenlijk niet, in het Engels wel vertaald als ‘merit’, wat in het Nederlands verdienstelijkheid betekent, maar één correcte vertaling is er eigenlijk niet. Punya is een soort van kracht die ontstaat als je goede dingen doet, het trekt dan goede dingen aan en zorgt ervoor dat de persoon ook meer innerlijke rust voelt.

We lopen naar het noordelijkste deel waar een gebouw staat vanaf waar je de stupa kan bekijken. Het is het einde van de dag en we zien de monniken het eten en lekkere dingen uitdelen dat zich gedurende de dag heeft verzameld op de bedevaartsplek. Er worden talloze handen uitgestoken naar de lekkernijen uit de handen van de monniken en ik zie zelfs een toeriste graaien naar een zakje popcorn en naar zich toe trekken uit de handen trekken van een Nepalese vrouw. Ik vermoed dat deze persoon het doel van de stupa, en vooral de punya, niet helemaal heeft begrepen..

 

 

Cultuur snuiven in Nepal

We nemen een taxi terug door het drukke spitsuur verkeer van Kathmandu en ik geniet van het momentje rust dat we hebben en kijk naar buiten, naar alle mensen en waar ze naar toe gaan. Terug in het hostel gaan we ons even opfrissen en we spreken af met een vriendin van Fabio die drie jaar in Kathmandu gewoond heeft en nu voor een aantal weken hier op vakantie is. We gaan eerst met z’n allen eten bij de, nu al bekende, Western Tandoori & Naan House en gaan dan naar House of Music waar een reggae band speelt. Het eten is weer heerlijk en we bestellen veel te veel. De band in House of Music is erg goed en we dansen en drinken wat biertjes. Het is jammer dat het eigenlijk nog net even te koud is om op het dakterras te zitten, maar met onze jassen aan is het wel goed te doen. Rond een uurtje of half twee zijn we uitgedanst en gaan we langzaamaan terug naar het hostel. De eerste dagen in Nepal zijn echt fantastisch en ik voel me echt zo goed dat ik weer op reis ben, in m’n eentje, met nieuwe mensen, met al die nieuwe indrukken. Weer zo’n goede ervaring op mijn lijstje.

 

Zaterdagochtend doe ik nog een ontbijtje met Fabio en Mara en ik vind het toch wel heel erg jammer dat ik niet met hen meega de komende dagen. Ze hebben besloten om op de scooter naar Bhaktapur, en wat andere dorpjes rondom Kathmandu, te gaan. Ik was bijna meegegaan, maar ik kom hier om iets anders toe doen. Zodra we afscheid hebben genomen, voel ik me wel een beetje alleen en ik struin in m’n eentje wat door Thamel, om wat souvenirs te kopen en een paar boodschapjes te doen voor in Tupche. Opnieuw wacht een nieuw avontuur.