Twee weken geleden op dinsdagavond was ik met Despina aan het appen over DNAJB6, ja oké beetje saai, maar ja… voor ons beide onderwerp van ons proefschrift, voor haar één hoofdstuk, en voor mij eigenlijk m’n hele proefschrift, dus dan krijg je dat. We hadden het over een aantal experimenten voor haar hoofdstuk en ook interessant voor mij en ze stelde voor om een meeting met Harrie te plannen om het er even over te hebben en wat dingen kort te sluiten qua experimenten. De volgende ochtend zodra ik op het werk kom, loop ik even bij Harrie binnen als ik zie dat z’n deur openstaat. Even checken wanneer we afspreken en een klein praatje. Zodra ik wegloop naar m’n eigen kantoor, verderop in gang, roept Harrie me ineens na: ‘Heb je zin om naar Japan te gaan?!’ Er schieten ineens allemaal beelden van Japan van vier jaar geleden door m’n hoofd. De prachtige tempels, de overweldigende steden, door het Japanse landschap razen in de shinkansen, de geur van eten in de restaurantjes.

‘Natuurlijk heb ik zin om naar Japan te gaan! Moet ik wat lezingen van je overnemen?’ grap ik, terwijl ik terug loop naar de deur. Harrie en Steven waren vorig jaar ook al in Japan om lezingen te geven en in de labs te kijken, omdat we een goede samenwerking hebben met de groep van professor Yohda in Tokyo, die ook aan chaperones werkt. In oktober komen er zelfs twee Japanse studenten bij ons werken. Harrie lacht, zoals je hem altijd herkent, en hij zegt: ‘Nee, maar ik krijg net een mail van Yohda dat hij ook iemand kan ontvangen in Japan begin volgend jaar. Dus heb je zin om te gaan?’ ‘Natuurlijk heb ik zin om naar Japan te gaan!’ zeg ik nog een keer. ‘Dan ga ik dat direct regelen!’ en Harrie kijkt me nog even aan voor een reactie, maar ik sta hem alleen maar met open mond aan te kijken en zeg: ‘Echt?!’

Een uur later is het geregeld, ik ga twee maanden naar Japan!!! Februari en maart. Ondertussen is het nu twee weken later en het is nog steeds niet helemaal goed tot me door gedrongen dat ik over vier maandjes al ga. Ik moet nog formulieren invullen en langs de dokter voor een algehele check (en daarvan moet hij ook weer een formulier invullen). En ik moet natuurlijk nog een ticket boeken, maar ik moet ook nog een nieuw paspoort… Al dat soort dingen bedenk ik dan, terwijl ik eigenlijk heel druk bezig ben met het schrijven van een grant om geld te krijgen om m’n project voort te zetten waarvoor de deadline aankomende dinsdag is. M’n project, dat veel potentie heeft, maar waar ik wel eerst geld voor moet krijgen. Maar ook eigenlijk de twijfel of ik nog wel een jaar of langer in Groningen wil blijven. Moet ik niet verder kijken? Een nieuw avontuur aangaan? M’n hoofd draait overuren de laatste weken, maar niemand kan in de toekomst kijken, dus: ‘first things first’, eerst de dingen die eerst moeten, die deadline van 3 oktober.. 🙂

Ik heb superveel zin om te gaan maar heb ook veel herinneringen aan Japan. Na vierenhalve week door Rusland, Mongolië, en China in m’n eentje, naar Japan met Ruben. Het was spannend en leuk en moeilijk. Japan was onverwacht de meest confronterende reis van allemaal. En nu ga ik er opnieuw naar toe en ik ga in elk geval alvast beginnen met een beetje voorpret. Komende donderdag heb ik eerst een gesprek met prof. Yohda, hij is in Groningen en dan kunnen we mooi even overleggen wat ik daar kan doen. Maar werken is natuurlijk niet het enige dat ik daar ga doen, de Lonely Planet ligt alweer op m’n nachtkastje. Jeetje, een appje over DNAJB6 later, en ik ga weer naar Japan..