Ik sta vandaag wat eerder op om uit te checken en naar Hangzhou te gaan. Ik doe nog een ontbijtje in het hostel en pak dan m’n tassen en ga op weg naar Shanghai Hongqiao railway station. Ik neem rond 10 uur de metro met de verwachting dat ik anderhalf uur later (11.30) de trein kan pakken en het komt allemaal eerlijk gezegd perfect uit! Ik kom rond kwart voor elf op het station aan en sluit aan achter een lange rij voor het kaartjesloket. Ik ben om vijf over elf aan de beurt en dan is het onverwacht nog minstens 10 minuten lopen naar de trein.

Het station lijkt wel een enorm vliegveld, ongelooflijk.. alles gaat hier in massaproductie. Ik sluit weer aan voor poortjes waar m’n kaartje gecheckt wordt, net zoals bij de metro, en dan eindelijk ga ik op zoek naar m’n plekje in de trein. De trein is een hogesnelheidstrein naar Hangzhou en de trein lijkt op een shinkansen zoals in Japan: een vliegtuig op wielen. We rijden Shanghai uit en als ik uit het raam kijk zie ik dat overal gebouwd wordt. Maar allemaal weer in massaproductie, dezelfde flats, wijken met allemaal dezelfde huisjes. Er kunnen nog wel wat meer mensen bij de 20 miljoen die er al wonen…

We rijden door de Yangzi rivier delta en het uitzicht bestaat stadsgezicht of uit typisch Chinese huizen tussen landbouwgrond. We maken een stuk of drie stops waarbij voor en een na de stop een cassettebandje wordt gespeeld met welkom en vertrek, dat klinkt prima, maar de boodschap is elke keer zeker een aantal minuten en de luidsprekers staan op maximaal volume. Lekker op z’n Chinees.

Na een uur zijn we in Hangzhou en sluit ik weer aan in een lange rij voor de metrotickets. Ik hoef maar één stop, maar lopen met m’n rugzak vind ik toch wat te ver. Als ik uitstap ga ik alsnog de verkeerde kant op en maak ik een omweg, maar goed. Na wat rondvraag in een lokale winkel loop ik goed en is het hostel makkelijk gevonden. De hele weg loop ik tussen het drukke verkeer met toeterende auto’s en zodra ik het weggetje bij het hostel in sla wordt het rustig en kan ik aan het einde van de weg West Lake zien. Ik check in, ik berg m’n spullen weg, en loop direct naar het meer.

Het is een oase van rust ondanks dat het er weer stikt van de mensen en nog geen 75 meter verderop een drukke weg loopt. Het meer leent zich uitstekend voor het maken van talloze foto’s: bootjes op het meer, bruggetjes, zonneschijn door de bladeren van bomen. Ik neem een kijkje in m’n Lonely Planet en ik besluit naar zuidelijk gedeelte van het meer te lopen, naar de Leifeng pagoda. Ik kan de pagoda zien vanaf de oever bij het hostel, maar zodra ik begin te lopen blijkt het toch nog best ver te zijn. Ik koop een entree kaartje en ga de pagoda op. Er is zelfs een buiten-roltrap naar de pagoda zelf! Niks is te gek hier.

Ik neem uiteraard de roltrap, gewoon omdat het kan. In de pagoda is een lift waar een superlange rij voor staat. Ik neem gewoon de trap, kan ik ook fijn zelf bepalen waar ik stop. Het uitzicht is op alle verdiepingen fantastisch. Je kunt het hele meer en de bergen eromheen zien, en ik maak uiteraard weer veel te veel foto’s. Ik wilde eigenlijk ook nog het boeddhistische klooster bezoeken, maar dat is al dicht. Dan besluit ik om terug te lopen, ik heb wel al ontzettend last van m’n voeten, maar ja, je moet er wat voor over hebben 😉

Ik eet wat in het hostel, ze zeggen goed Westers eten te hebben, maar ik vind er niet veel aan. In het land waar je bent kan je beter de lokale cuisine eten. Chinees eten is lekker, het is alleen zo jammer dat er zo weinig vegetarische keuze is. Na het eten probeer ik op aanwijzingen van de receptioniste een supermarkt te vinden, maar na een tijdje te hebben gelopen geef ik op, dat doe ik worgen wel weer.