Ik heb een hele dag in Hangzhou en mijn plan was om een heel stuk om het meer te lopen, maar het is behoorlijk warm vandaag en als ik langs de tourboten kom, besluit ik om een boot naar het eilandje midden in het meer, Xiaoying eiland, te nemen (studententarief ¥40 = €6,50). Het bootje brengt me vrij vlot naar het eiland. Het eiland is eigenlijk niet echt een eiland, maar een ring land met bomen, want het gehele midden van het eiland is een meer. Het is, zoals alles hier, prachtig aangelegd met bruggetjes en hangende bomen en bij elke stap die je neemt kan je weer een foto maken die als timelinefoto op je Facebook niet zou misstaan. Ik maak dus weer tig foto’s en loop en rondje over het eiland. Er zijn hier ook toeristen, maar het is niet overvol, dat is wel lekker. Het personeel dat hier werkt heeft ook even pauze, één van hen kijkt over het meer en twee anderen doen een middagdutje. Het is echt rustgevend hier 🙂
(Ik kom er pas veel later op de reis achter dat de Three Pools Mirroring the Moon, drie lantaarns in het meer, op het biljet van ¥1 staan, jammer dat ik niet een foto heb gemaakt mét het biljet erop)

Na drie kwartier wil ik de boot nemen en de medewerksters van de bootmaatschappij vertellen me dat ik nog maar één vaart over heb: van het eiland af. Ik heb een aantal opties om terug te varen, terug naar waar ik begon (oostkant van het meer), naar het zuiden waar de pagoda staat of naar het noorden. Het stuk wandelen naar de pagoda gister was best ver, dus ik besluit naar het noorden te gaan. Van daar wandel ik rustig terug naar het hostel. Ik kom over één van de wegen aangelegd in het meer, de Bai Causeway. Overal zijn mooie plekjes om foto’s te maken, maar ik heb al 100 dezelfde gemaakt, dus ik ga mensjes kijken. Ze kijken ook naar mij, dus dan mag ik ook een keertje.

Ik kom weer langs een Starbucks (zelfs swype op m’n telefoon herkent het woord Starbucks in één keer.. nou ja.. kan je nagaan), de derde of vierde die ik al aan het meer gezien heb. Ik zal ook even heel eerlijk zeggen dat ik vanmorgen ook bij de Starbucks een broodje en een kopje thee gegeten en gedronken heb. Ook zijn er straatartiesten, voornamelijk mensen die zingen of een instrument bespelen. Maar hier in China geldt de regel: wie de grootste speaker heeft (en dus het meeste lawaai maakt) trekt de meeste toeristen. Langs de kade waar ik loop is er dus continue héél hard gezang van niet-zo-goede amateur zangers en zangeressen te horen. Weer typisch China.

Nog erger wordt het als ik langs souvenirwinkels kom waar de medewerkers de volumeknop ook wel wisten te vinden. Ik ben blij als ik meer richting het hostel kom wat een wat rustiger stukje boulevard is. Ik ga even naar het hostel om mijn tas leeg te maken voor wat boodschapjes. In mijn kamer is een nieuw Chinees meisje, Jophia, ze werkt in Hong Kong, maar is voor zaken in Shanghai en heeft twee dagen vakantie die ze bij het meer doorbrengt. Ze wil graag naar het meer en vraagt of ik mee ga, maar ik heb vandaag al een tochtje erop zitten en ik wil graag even naar de supermarkt voor wat boodschapjes. We wisselen telefoonnummers uit zodat we misschien later kunnen afspreken. Na de supermarkt ga ik even wat eten bij Bi Feng Tang. Het is een soort tapas idee met een kaart waarop je kunt invullen wat je wilt eten. Ik bestel iets uit de plaatjes-kaart en krijg een soort broodje Bakpao 🙂 lekker.

Ik ga nog even aan het meer zitten voor de zonsondergang en mensjes te kijken. Het meer is nu wel lekker rustig. Als de zon onder is ga ik terug naar hostel waar ik de receptioniste vraag waar ik morgen de bus naar Tunxi (Huangshan) moet nemen. Ik ben benieuwd naar de Gele bergen, hopen op mooi weer!